Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Η θανάσιμη πορεία ανθρώπων από την Κεντρική Αμερική που προσπαθούν να κυνηγήσουν το αμερικάνικο όνειρο

Εδώ Λατινική Αμερική
Το κτήνος που καταπίνει μετανάστες

Η θανάσιμη πορεία ανθρώπων από την Κεντρική Αμερική που προσπαθούν να κυνηγήσουν το αμερικάνικο όνειρο.

Της Χριστίνας Πάντζου

Τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστευσης επέλεξε το Καραβάνι των Μητέρων Κεντροαμερικανών Αγνοούμενων Μεταναστών για να ολοκληρώσει την «πορεία οδύνης και ελπίδας». Κάθε χρόνο από το 2005, με σύνθημα «Ακολουθώ τα ίχνη σου ελπίζοντας να σε βρω», ομάδες μητέρων από την Κεντρική Αμερική διασχίζουν το Μεξικό απ’ άκρη σ’ άκρη αναζητώντας την τύχη των παιδιών τους που κυνηγώντας το αμερικανικό όνειρο χάθηκαν πριν καταφέρουν να φτάσουν στις ΗΠΑ.

Η ομάδα των 48 μητέρων ξεκίνησε την πορεία της στις 2 Δεκεμβρίου και με τις φωτογραφίες των αγνοούμενων παιδιών τους κρεμασμένες σαν σταυρό στο στήθος, ακολούθησαν την πορεία των μεταναστών, αυτά τα πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα που οδηγούν στα σύνορα με τις ΗΠΑ κι όπου κάθε χρόνο εξαφανίζονται χιλιάδες μετανάστες. Πέρασαν από τα χωριά που διασχίζουν τα λεωφορεία των μεταναστών, σταμάτησαν σε δημόσιες πλατείες και καταφύγια, περιφέρθηκαν στους δρόμους όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, πορεύτηκαν κατά μήκος του La Bestia (Το Κτήνος), του φορτηγού τρένου που εκπροσωπεί κυριολεκτικά ένα πήδημα θανάτου για τους απελπισμένους μετανάστες, και επισκέφθηκαν τους τάφους των ανώνυμων μεταναστών που είναι σπαρμένοι σε ολόκληρη τη χώρα.
Ακολουθώντας αυτή τη ρότα που έχει μετατραπεί σε σκηνικό ωμής βίας και αδιανόητων ιστοριών φρίκης, οι μητέρες του Καραβανιού και οι οργανώσεις που τις συνοδεύουν ελπίζουν να εντοπίσουν κάποιους αγνοούμενους, να προσελκύσουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και να αναγκάσουν τις αρχές να αναλάβουν δράση.
Κάθε χρόνο περισσότεροι από 50.000 Κεντροαμερικανοί χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα διασχίζουν το Μεξικό με την ελπίδα να φτάσουν στις ΗΠΑ. Τα τελευταία πέντε χρόνια περισσότεροι από 70.000 μετανάστες έχουν εξαφανιστεί στο Μεξικό, σύμφωνα με έκθεση μεταναστευτικών οργανώσεων. Πολλοί χάνουν τη ζωή τους ή ακρωτηριάζονται προσπαθώντας να πηδήξουν στο Κτήνος κι όσοι γλιτώνουν βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με τα πυρά της μεταναστευτικής αστυνομίας.
Αλλοι βρίσκονται στον δρόμο των ναρκεμπόρων και σφαγιάζονται όπως έγινε το 2010 όταν το καρτέλ των Σέτα (Zetas) δολοφόνησε 72 μετανάστες. Πολλοί κακοποιούνται ενώ περισσότερο από το 60% των γυναικών βιάζεται και εξωθείται στην πορνεία. Κάποιοι απάγονται από συμμορίες που ζητούν λύτρα για την απελευθέρωσή τους ή απλώς στρατολογούνται ως σκλάβοι του οργανωμένου εγκλήματος. Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο διάστημα Απρίλιος – Σεπτέμβριος 2010 καταγράφηκαν 214 ομαδικές απαγωγές με 11.333 θύματα.
Αυτή την κόλαση που επιφυλάσσεται στους μετανάστες –κοινή για όλους όσοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους όπου γης– καταγγέλλουν οι μητέρες. Σήμερα θα αφήσουν τάματα στους τόπους του χαμού και του μαρτυρίου και σε συνέντευξη Τύπου θα παρουσιάσουν τους πέντε αγνοούμενους μετανάστες που κατάφεραν να εντοπίσουν μεταφέροντας το πιο αισιόδοξο μήνυμα στην Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστευσης, όπως λένε: «Θα συνεχίσουμε να τους αναζητούμε, να τους βρίσκουμε, να υποχρεώνουμε τις αρχές να δίνουν απαντήσεις. Η μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δεν δίνουμε».

____________________

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Τα παιδιά της Τανζανίας και το τοξικό δόλωμα του Χρυσού

Η Τανζανία είναι μία χώρα από τους μεγαλύτερους παραγωγούς χρυσού της Αφρικής, αλλά σύμφωνα με μια έκθεση από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), πολλές χιλιάδες παιδιά, ορισμένα ηλικίας μόλις οκτώ ετών, θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τους δουλεύοντας στα ορυχεία χρυσού της χώρας. Ο 15χρονος Ezekiel, λέει ότι μερικές φορές εισπνέει αναθυμιάσεις υδραργύρου, δουλεύει στις εξορύξεις χρυσού.    
10

Ο Richard, 13 ετών, λέει ότι άρχισε να εργάζεται στα ορυχεία για τα χρήματα, επειδή πεινούσε. Λίγο μετά αφού άρχισε, ο λάκκος που δούλευε κατέρρευσε, θάβοντάς τον μέχρι το στήθος. Πέρασε μια εβδομάδα στο νοσοκομείο και εξακολουθεί να αισθάνεται μερικές φορές πόνο. Δεν θέλει να επιστρέψει στο ορυχείο, αλλά μερικές φορές πρέπει – όταν η θεία του που τον φροντίζει πηγαίνει μακριά- «γιατί χρειάζομαι κάτι για να στηρίξω τον εαυτό μου».
11
«Δεν μου αρέσει να δουλέυω στις εξορύξεις καθόλου», λέει ο Richard. «Θα ήθελα να πάω στο σχολείο, αλλά δεν μπορώ να πληρώσω για τη στολή μου και τα βιβλία μου. Δουλεύω ώστε να μπορώ να τα αγοράσω όλα αυτά, αλλά υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να δουλεύω στα ορυχεία. Θα ήθελα να είμαι δάσκαλος. »
09
Σύμφωνα με την έκθεση – Τοξικός Μόχθος: Η Παιδική Εργασία και η Έκθεση των παιδιών σε υδράργυρο στα μιρκής κλίμακας ορυχεία χρυσού της Τανζανίας – τα παιδιά σκάβουν βαθιά ασταθείς πυρήνες, δουλεύουν υπόγεια με βάρδιες έως και 24 ώρες, και μεταφέρουν με βαριές σακούλες το μετάλλευμα χρυσού .
08
«Τα αγόρια και τα κορίτσια στην Τανζανία παρασύρονται στα μεταλλεία χρυσού με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, αλλά βρίσκονται κολλημένοι σε ένα αδιέξοδο ανάμεσα στον κίνδυνο και την απελπισία», δήλωσε η Janine Morna, μέλος της έρευνας HRW για τα δικαιώματα των παιδιών.
07
Αυτό το κορίτσι, 12 χρονών, χρησιμοποιεί ένα σφυρί για να συντρίψει το μεταλλείο ώστε να μπορέσει να εξορύξει το χρυσό. «Κάποτε χτυπήθηκα με την άκρη ενός σφυριού. Αιμορραγούσα πολύ », λέει. Περπατάει για περίπου μία ώρα αρκετές φορές την εβδομάδα για να πάει στο ορυχείο, όπου κερδίζει 1-2 δολλάρια την ημέρα.
12
Τα εργαζόμενα παιδιά διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο δηλητηρίασης από υδράργυρο. Ακόμα και μικρά παιδιά που δεν εργάζονται είναι συχνά παρόντες κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Στην παρακάτω φωτογραφία, ένα τεσσάρων χρονών κορίτσι παίζει κοντά σε μια λιμνούλα στην οποία το νερό είναι μολυσμένο με υδράργυρο, ενώ οι ενήλικες δουλεύουν στο χρυσό.
06
Οι περισσότεροι ανθρακωρύχοι -ενήλικες και παιδιά- δεν γνωρίζουν για τους κινδύνους που διατρέχει η υγεία τους. Οι άνθρωποι που δουλεύουν στον τομέα της υγείας δεν έχουν την κατάλληλη εμπειρία και τις κατάλληλες εγκαταστάσεις και δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένοι, ώστε να διαγνώσουν ή να θεραπεύσουν τη δηλητιρίαση από υδράργυρο. Οι νόμοι που υπάρχουν και αφορούν τον υδράργυρο έχουν σε μεγάλο βαθμό αποτύχει να μειώσουν τη χρήση του.
05
Η ομάδα υποστήριξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είπε επίσης ότι «τα κορίτσια στις περιοχές με τα ορυχεία και γύρω από αυτές αντιμετωπίζουν τη σεξουαλική παρενόχληση, συμπεριλαμβανομένης της πίεσης για να συμμετάσχουν στην εργασία του σεξ. Μερικά κορίτσια πέφτουν θύματα εμπορικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κινδυνεύουν να προσβληθούν από τον ιό HIV ή από άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα».
04
Η κυβέρνηση της Τανζανίας θα πρέπει να περιορίσει την παιδική εργασία  και η Παγκόσμια Τράπεζα καθώς και οι αναπτυγμένες χώρες θα πρέπει να στηρίξουν τις προσπάθειες αυτές, αναφέρει η HRW.
03
«Η Τανζανία και οι αναπτυγμένες χώρες θα πρέπει να πάρουν αυτά τα παιδιά έξω από τα ορυχεία και να τα βοηθήσουν να πάνε στα σχολεία και σε σχολές επαγγελματικής κατάρτισης.» αναφέρει η Janine Morna. Προς το παρόν, κάποια από τα παιδιά που εργάζονται στα ορυχεία παρακολουθούν μαθήματα αλλά η απόδοση και η συμμετοχή τους επηρεάζονται από την εργασία τους, καταλήγει.
02

01
_________________
Πηγή: bbc.com
από Opinion Post